Hasret Vurmuş Sol Yanını

Kadın kırık ve yorgun
Hasret vurmuş sol yanını,
Çocuksu ruhu ağlamaklı.
Baba hasretiyle yanmış yine o gece belli!
Yazmak sayfalarca belki ama nasıl?
Özlem kağıda dökülür mü?
Kim ne kadar anlardı acısını?
Bilmezdi, bilemezdi...
Gözleri kan çanağı, senelerce birikmiş taze acısı,
Pencerenin bir ucunda suskun,
Bir gül gibi solmuş ve yaralı..
Bilirdi ölenler gelmezdi geri,
Ne kadar bağrını dağlasa da özlemi.
Kokusu, sesi, tebessümü hep güzel bir anı.
Oysa çocuksu ruhu küskün bir köşede
Hep ağlamaklı!